Trading w obecnych czasach stał się po prostu modny. Po pierwsze, wynika to z jego powszechnej dostępności. Po drugie, w Internecie znajdziemy mnóstwo historii traderów zarabiających astronomiczne pieniądze w krótkim czasie. Oczywiście jest to możliwe nawet bez dużego kapitału na start – pozwala na to handel z wykorzystaniem dźwigni finansowej, za pomocą kontraktów CFD.
W efekcie trading na rynkach finansowych i kapitałowych ma dziś w pełni globalny i zdecentralizowany charakter, co oznacza, że możemy na nim handlować wszędzie tam, gdzie mamy dostęp do sieci oraz sprzęt obsługujący Internet. Potrzebujemy jednak w tym celu także nawiązać współpracę z brokerem. A oni dzielą się podstawowo na trzy grupy: MM, STP i ECN.
Pierwszy z tych rodzajów jest najczęściej spotykany i najbardziej oczywisty. Market Maker to typ brokera, który nie realizuje zleceń klientów bezpośrednio na rynku międzybankowym, tylko samodzielnie decyduje po jakiej cenie zawierane są transakcje. W efekcie, z reguły nie pobiera prowizji za otwarcie i zamknięcie pozycji – poza spreadem, który sam wyznacza.
Czym natomiast charakteryzują się brokerzy ECN i STP? Co kryje się pod tymi akronimami? Jakie są różnice między tymi typami brokerów? Przekonamy się poniżej:
Broker ECN – co to jest?
ECN to skrót oznaczający z języka angielskiego Electronic Communication Network. W efekcie mamy tutaj do czynienia z najbardziej zaawansowanym i bezkonfliktowym modelem brokera. Jest on tutaj jedynie pośrednikiem w handlu, który pobiera prowizję za każdą zrealizowaną transakcję.
Broker ECN skupia tak zwanych dostawców płynności (liquidity providers), z którymi kojarzy zlecenia swoich klientów. Rynek nie jest więc symulowany, jak w przypadku market makerów, a ceny pochodzą zazwyczaj od największych globalnych banków (Deutsche Bank, Goldman Sachs, UBS, JP Morgan i innych).
U brokera ECN, klient otrzymuje zawsze najbardziej korzystną możliwą cenę, która jest wyłaniana spośród innych konkurencyjnych, dostępnych w tym samym czasie. W związku z bardzo dużą ilością przewijających się zleceń, można odnieść wrażenie, że kursy na platformach u brokerów ECN zmieniają się szybciej oraz są dokładniejsze.
Z racji, że broker ECN jest tylko pośrednikiem nie ma tutaj także mowy o powstaniu konfliktu interesów między nim a klientem, który może wystąpić w przypadku brokera MM. Absolutnie nie dochodzi tu do manipulacji ceną czy innych umyślnych zagrywek, które mogłyby uprzykrzyć życie inwestorowi.
Ogromna płynność przekłada się także na szybką egzekucję zleceń oraz bardzo niskie spready, szczególnie na głównych parach walutowych, do których należy doliczyć jednak prowizję.
Ponadto, z racji, że broker ECN nie jest stroną transakcji, tylko pełni funkcję pośrednika i przekazuje zlecenia dalej, musi on znaleźć drugiego inwestora, który zawrze transakcję przeciwną do naszej. W efekcie przy bardzo wysokim poziomie zmienności lub ograniczonej płynności rynkowej mogą wystąpić tak zwane poślizgi cenowe, czyli realizacja zleceń po cenach innych niż wskazane przez inwestora.
Wynika to z problemu skojarzenia zleceń między sobą w takich newralgicznych sytuacjach, na co broker nie ma za bardzo wpływu. Całe zjawisko wynika ze specyfiki działania mechanizmów rynkowych.
Broker STP – co to znaczy?
STP to skrót wywodzący się od angielskiego wyrażenia Straight Through Processing. Oznacza on, że broker tego typu, nawiązując współpracę z pewnymi bankami, które są jego dostawcami płynności, przekazuje zlecenia klientów do nich, które następnie są realizowane. Jego wynagrodzeniem jest część spreadu lub dodatkowa prowizja, w zależności od przyjętej polityki danego brokera.
Broker STP stanowi zatem po prostu nieco mniej skomplikowaną formę brokera ECN, gdzie w jednym miejscu nie jest skupiana cała rzesza dostawców, których oferty ze sobą nawzajem konkurują i wybierana jest najlepsza. To może wiązać się z większymi poślizgami, w zależności od zastosowanej technologii oraz wielkości wybranego dostawcy płynności.
W tym przypadku konflikt interesów również z reguły nie występuje, gdyż broker tylko przekazuje zlecenia dalej. W Internecie można jednak natrafić na historie przypadków, gdzie broker przetrzymywał zlecenia swojego klienta, wydłużając czas realizacji, jednocześnie zabezpieczając je natychmiast na rynku, dzięki czemu mógł zarabiać na różnicach w cenie. Stąd szybkość realizacji zleceń jest niezwykle istotna w modelu STP.
