Czy FED może opóźnić pierwszą podwyżkę stóp?

Ostatni tydzień był niezwykle burzliwy na rynkach finansowych. Wszystko zaczęło się od publikacji danych o sprzedaży detalicznej z USA w środę – kilkanaście minut później nastąpiła prawdziwa lawina. Potężna przecena dolara oraz rentowności w USA, o czym bardziej szczegółowo mogliście Państwo przeczytać TUTAJ i TUTAJ. Bardzo duży ruch miał miejsce również na rynku kontraktów na stopę procentową oraz na rynku SWAPu stopy procentowej, o czym w kontekście EURUSD pisałem TUTAJ.

Warte odnotowania jest również to, że tuż przed publikacją środowych danych o sprzedaży detalicznej jeden z członków FOMC (Williams) stwierdził, że  można rozważyć dalszy skup aktywów jeśli perspektywy inflacji będą spadać, co było preludium do większej wyprzedaży dolarem, gdyż wystąpienie to miało miejsce we wtorek. To co działo się na rentownościach w USA było wręcz przedtem  trudne do wyobrażenia – skąd tak duża reakcja rynku? Nieoficjalne źródła podają, że za dużą aprecjację amerykańskich obligacji stały fundusze hedgingowe, które posiadały duże ilości pozycji krótkich na tych instrumentach, więc spadek rentowności uruchomił “kasowanie” stop lossów i jeszcze bardziej wzmożoną podaż, która doprowadził do spadku 10-latek chwilowo poniżej 1,85%!  Jeżeli to prawda dolar powinien niebawem wrócić do łask.

Rozważmy jednak ostatni dot-chart opublikowany przez Rezerwę Federalną na wrześniowym posiedzeniu. Dla przypomnienia prezentuje on (wykres kropkowy) wysokość stóp widzianą przez poszczególnych członków FOMC w kolejnych latach oraz w okresie ‘long run’, czyli w bliżej nieokreślonej przyszłości. Dominanta z września wynosi 1,75-2% zaś mediana kształtuje się na poziomie 1,25-1,5% dla roku 2015 (porównanie z czerwcowym dot-chartem TUTAJ). Odnosząc to do ilości podwyżek stóp oznacza to 4-5 podwyżek (patrząc na medianę) lub nawet 6-7, gdy do rozważań weźmiemy dominantę. Realne środowisko bardziej odzwierciedla rzecz jasna dominanta, gdyż to właśnie ilość głosów decyduje o dokonaniu lub też nie podwyżki. Oznacza to więc, że począwszy od maja/czerwca (obecny konsensus rynkowy inicjacji normalizacji polityki monetarnej w USA) FOMC będzie podwyższał stopy na każdym posiedzeniu (zakładając wielkość podwyżek na poziomie 0,25%). Przypomnijmy, że FED będzie ustalał stopy przedziałowo – tak jak obecnie – nie zaś punktowo. Zatem przynajmniej z perspektywy tejże struktury miejsca dla ewentualnych opóźnień nie ma.

Rynki na bieżąco, najnowsze komentarze, analizy i wiadomości codziennie w serwisie InsiderFX. Zachęcamy również do zupełnie darmowego przetestowania dostępu Premium w ramach jesiennej promocji – szczegóły TUTAJ. 

Powróćmy jeszcze do wydarzeń z ostatniego tygodnia, lecz do tego co działo się w czwartek. Tego dnia poznaliśmy fenomenalny odczyt wniosków o zasiłek dla bezrobotnych.  4-tygodniowa średnia ruchoma spadła do poziomów niewidzianych od lutego 2006 roku. Zaś tygodniowy odczyt (264 tysiące) był najniższy od… 1973 roku! To daje dużo do myślenia – oczywiście jest to (póki co) jednorazowy taki skok, jednak patrząc również na zmianę zatrudnienia (nie licząc figury wrześniowej, która skądinąd była mocno zrewidowana ku górze) możemy być chyba spokojni o amerykański rynek pracy. Inaczej jednak wygląda sytuacja, gdy porównamy korelację SP500 oraz popularnych claimsów z perspektywy inwestorów akcyjnych, o czym szerzej pisałem TUTAJ. Paradoksalnie gospodarce z punktu widzenia konsumentów może pomóc ostatni mocny spadek cen ropy, który powinien  przełożyć się na wzrost marż przedsiębiorstw poprzez ograniczenie kosztów transportu. Tutaj dochodzimy do kluczowych wydarzeń tego tygodnia, mianowicie publikacji inflacji CPI.

Niewątpliwie wpływ spadających cen ropy będzie widoczny w odczycie wskaźnika CPI, który ostatnio zanotował spadek z 2% do 1,7%. Dlatego też ważniejsza będzie figura bazowa CPI, która wyklucza wpływ zmienności cen żywności i energii, a jeszcze bardziej bazowa wartość inflacji PCE – oficjalny wskaźnik, którym posługuje się FED w swoich prognozach makro. Inflacja liczona od strony wydatków kształtuje się już od 4 miesięcy na niezmienionym poziomie 1,5% zaś projekcje FED wskazują na zasięg pomiędzy 1,5% a 1,8% na ten rok (szczegółowe projekcie FED wraz z porównaniem czerwcowym dostępne TUTAJ) – zatem jesteśmy przy dolnej granicy tego “range’u”. Kształtowanie się cen konsumpcyjnych może również wpłynąć dyskontowanie przez rynki opóźnionej podwyżki (w przypadku słabszego odczytu) lub powrotne dyskontowanie szybszej podwyżki, gdy dane będą korzystne. Odczyty CPI poznamy w najbliższą środę, a PCE w przyszły czwartek (30 października).

Podsumowując, patrząc na oczekiwania członków FOMC szanse na opóźnienie początku normalizacji polityki monetarnej są nikłe. Z drugiej strony ostatnia wyprzedaż na globalnych rynkach mogła rzeczywiście być podyktowana funduszami hedge, co nie zmienia tego, że rynek akcji w USA wyceniony jest bardzo wysoko. Posiedzenie FOMC już w przyszłą środę, zatem rynki prawdopodobnie już dzisiaj rozpoczną “grę pod FED”, tym bardziej, że przed nami kluczowe figury makro.